Skip to Main Navigation
រឿងពិសេស 21 កុម្ភៈ 2021

បង្កើនផលិតផលដាំដុះលើដីខ្លួនឯង៖ សហគមន៍ជនបទកម្ពុជាជម្នះការលំបាកក្នុងគ្រាកូវីដ-១៩ ដើម្បីរក្សាចំណូលទ្រទ្រង់ជីវភាព

Image

ហ៊ន អឿន មន្រ្តីកសិកម្មខេត្តត្បូងឃ្មុំ ពិភាក្សាអំពីបច្ចេកទេសកសិកម្មនៅចំការតាសក់ ដែលគាំទ្រដោយគម្រោង ឡាសេដ

Saroeun Bou/World Bank.


សង្ខេបរឿង

  • គម្រោងបែងចែកដីដើម្បីសង្គមកិច្ចនិងការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច (LASED) នៅកម្ពុជា បានផ្តល់ដីជិត ១៦ ០០០ ហិកតាដល់ជនក្រីក្រដីនិងគ្រួសារមានដីតិចតួច នៅក្នុងខេត្តចំនួនប្រាំនៃប្រទេសកម្ពុជា។
  • គ្រួសារជនបទជាង ៥ ០០០គ្រួសារ បានទទួលអត្ថប្រយោជន៍ផ្ទាល់ពីគម្រោងនេះ ក្នុងនោះមានទាំងកម្មសិទ្ធិកាន់កាប់ដីធ្លីផងដែរ។
  • គម្រោងនេះនឹងត្រូវបានបញ្ចប់នាពេលខាងមុខ ជាមួយនឹងការខិតខំធ្វើយ៉ាងណាឱ្យសមិទ្ធផលរបស់គម្រោងនៅតែបន្តរក្សាបានទៅមុខទៀតដើម្បីជួយបង្កើនចំណូលគ្រួសារ។

លោក ហ៊ន អឿន ជា​មន្រ្តីកសិកម្ម ខេត្តត្បូងឃ្មុំ។ ក្នុងនាមជាទីប្រឹក្សាកសិកម្មម្នាក់ប្រចាំក្នុងខេត្តនេះ លោក​មានជំនឿថា អត្ថប្រយោជន៍ដែលលោកបាននាំទៅដល់កសិករឯទៀតតាមរយៈកិច្ច​ខិតខំ​របស់​គាត់ នឹង​ឋិតឋេរច្រើនឆ្នាំទៅមុខទៀត។

បច្ចុប្បន្ន លោក អឿន កំពុងជួយបង្ហាត់បង្រៀនកសិករដទៃទៀត ក្នុងការកែលម្អបច្ចេកទេសធ្វើការដាំដុះ​និង​ចិញ្ចឹមសត្វ។ ការបណ្តុះបណ្តាលនេះត្រូវ​បាន​រៀបចំឡើងជាផ្នែកមួយនៃសកម្មភាពក្រោមគម្រោងបែងចែកដីដើម្បីសង្គមកិច្ច​និង​ការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច (LASED and LASED II) ជំហានទី២ របស់ធនាគារពិភពលោក ជាមួយការគាំទ្របច្ចេកទេសពី​អង្គការសហប្រតិបត្តិការអន្តរជាតិអាល្លឺម៉ង់ (GIZ)។ គម្រោងនេះឈានទៅបញ្ចប់នៅចុងឆ្នាំ២០២១ នេះ។

លោក អឿន បាន​ពោលដូច្នេះថា៖ “កសិករដែលយើងធ្វើការជាមួយ មានការប្តេជ្ញាចិត្ត​ខ្លាំងណាស់ចំពោះ​ការដាំដុះ និងការចិញ្ចឹមត្រី និងសត្វ ដែល​ធ្វើ​ឱ្យពួកគាត់រកចំណូលបន្ថែមបានប្រសើរ”។ គាត់​បាន​ប៉ាន់ស្មាន​ឱ្យដឹងថា ក្នុងចំណោមអ្នកចូលរួមបណ្តុះបណ្តាល មាន​កសិករពី៦០ ទៅ៧០ភាគរយដែលចេះបច្ចេកទេសថ្មី​និង​យក​វា​ទៅប្រើ​ភ្លាម ហើយអ្នកឯទៀត ពួកគេ​ចាប់ផ្តើមអនុវត្តចំណេះដឹងក្រោយពេលដែលពួកគេ​បាន​​ឃើញការបង្ហាញនូវការប្រើប្រាស់បច្ចេកទេសនៅនឹងចម្ការផ្ទាល់។

លោក ស៊ុន រ៉ុន ជាកសិករអាយុ៤៣ឆ្នាំ ដែល​បានចូលរួម​ក្នុង​វគ្គបណ្តុះបណ្តាលនៅឃុំជាំ​ក្រវៀន ខេត្តត្បូងឃ្មុំ ដែរនោះបានយកចំណេះដឹងដែលគាត់ទទួលបានអនុវត្តក្នុងការដាំត្រសក់ និង​សាលាដ នៅលើដីក្នុងទីធ្លាផ្ទះរបស់គាត់។ គាត់និយាយថា ក្នុងមួយឆ្នាំ គាត់អាចរកចំណូលបាន ៦,៥លានរៀល ពីការលក់​បន្លែ និង​ប្រហែល ៥លានរៀល ទៀត ពីការ​លក់​គ្រាប់ស្វាយចន្ទីដែលគាត់ដាំនៅលើចម្ការទំហំ ៣ហិកតា របស់គាត់។

អ្នកស្រី សាន​ សុគន្ធ ដែលជា​អ្នកជិតខាងរបស់​លោក ស៊ុន រ៉ុន បានចាប់ផ្តើមចិញ្ចឹមមាន់ និង​ត្រី​ជាមួយប្តី​គាត់ក្នុងឆ្នាំ២០១៩​ បន្ទាប់​ពីពួកគាត់បាន​បញ្ចប់វគ្គបណ្តុះបណ្តាលបច្ចេកទេស។ តាំងពីពេលនោះមក គាត់​រកចំណូលបាន​ ៦,៧លានរៀលពីការលក់​មាន់ និង​ជិត ១លានរៀលទៀតពីការ​លក់ត្រី បន្ថែមពីលើ​ចំណូលដែលបានពីការលក់បន្លែ និង​ស្វាយចន្ទី។

“យើងនឹងបន្តដាំដំណាំ និង​ចិញ្ចឹមសត្វតទៅទៀត ព្រោះ​យើង​ចាស់​ហើយ ហើយទាំងអស់នេះសុទ្ធតែជាការ​ងារ​ល្អបំផុតសម្រាប់ចំណូលរបស់យើង” -- អ្នកស្រី សាន​ សុគន្ធ អាយុ ៥៤ឆ្នាំ មានប្រសាសន៍ដូច្នេះនៅពេល​ដែល​អ្នក​ស្រី​កំពុង​វេចខ្ចប់​បន្លែយកទៅលក់ក្នុងភូមិ។

នៅឯខេត្ត​ក្រចេះឯណោះវិញ លោក កៅ ផល្លា អាយុ ៦០ឆ្នាំ ធ្លាប់​បានចូលរួមក្នុង​វគ្គបណ្តុះបណ្តាលនៅ​ឃុំ​សំបុក។ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលនោះបង្ហាញគាត់អំពីទីផ្សារដែល​អាច​មាន​សក្តា​នុពល​សម្រាប់​គាត់​រក​ចំណូល​បាន​បន្ថែមទៀត ពីការ​លក់ផល​ដំណាំ​ និង​ពីហាងម្ហូបអាហារតូចមួយនៅក្នុងភូមិ​កាកុត ដែល​ស្ថិត​តាម​ដងផ្លូវ​ជាតិ។

លោក ផល្លា​ គ្រោង​​នឹង​ពង្រីក​ចម្ការបន្លែរបស់គាត់ និង​កៀរគរអ្នក​ស្រុក​ឱ្យ​មកចូលរួម​ក្នុងក្រុមជាមួយគាត់​ ដើម្បីផលិតភោគផលបន្លែ​ឱ្យ​បាន​បរិមាណច្រើនសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ទៅកាន់ទីផ្សារធំៗ។ គាត់និយាយដូច្នេះថា៖ “ពេលនេះយើងមានជំនាញ​និង​បទពិសោធន៍​ក្នុងការដាំបន្លែឱ្យ​បានល្អនិងច្រើនជាងមុន ដូច្នេះ​យើង​អាច​ពង្រីក​ការដាំដុះថែមទៀតបាន”។

គាត់​ចាប់​ផ្តើម​ពង្រីក​ការដាំបន្លែរបស់គាត់នៅដើមឆ្នាំ​២០២០ នៅពេលដែល​គាត់​បាត់​បង់ជំនួយពី​កូន​របស់​គាត់​ដែល​ធ្វើ​ការ​នៅ​ប្រទេសថៃ ទីក្រុងភ្នំពេញ និង​ខេត្ត​សៀមរាប ដោយ​សារ​តែការ​រាត​ត្បាត​ជំងឺកូវីដ-១៩។ មុននឹងការផ្ទុះជំងឺនេះ កូនរបស់​គាត់​ធ្លាប់​ផ្ញើលុយឱ្យគាត់​ប្រហែលជា ៣០០ដុល្លារអាមេរិក ក្នុងមួយខែៗ ប៉ុន្តែក្រោយ​មក​កូនពីរនាក់ត្រូវ​បាត់បង់ការងារ ធ្វើ​ឱ្យ​ប្រាក់ឧបត្ថម្ភពីកូន​ធ្លាក់មកនៅត្រឹមតែ​ ៦០ដុល្លារ​ក្នុងមួយខែវិញ។ ពេញមួយឆ្នាំ​២០២០ ក្រោយពីគាត់បានពង្រីកការដាំដុះរបស់គាត់មក លោក ផល្លា រក​ចំណូល​បាន​ប្រហែល ២លានរៀលពីការលក់បន្លែ។ នៅរដូវប្រាំង គាត់​ដូរទៅដាំដំណាំណាដែលមិនសូវចុះទឹក ដូចជា​សណ្តែកកួរ និង​ត្រកួន ជា​ដើម។​

លោក ស៊ុន រ៉ុន អ្នក​ស្រី សាន សុគន្ធ និង​លោក កៅ ផល្លា ជាកសិករក្នុងចំណោម​ ៥០៩១​គ្រួសារ ដែល​បាន​ទទួល​ដី និង​ជំនួយ​មុខររបរ​តាមរយៈគម្រោង​នានា​របស់ LASED។ គម្រោងនេះផ្តល់ដីសម្រាប់​សង់លំនៅឋាន និង​ដីសម្រាប់​ដាំដុះដល់គ្រួសារ​ដែល​គ្មានដី និង​ដែល​មាន​ដីតិចតូចៗ។ ក្រៅពីនេះ ពួកគេក៏ទទួល​បាន​ផងដែរនូវគ្រាប់ពូជ និង​ការ​បណ្តុះបណ្តាលសម្រាប់​កែលម្អផលិតភាពនៃដំណាំរបស់ខ្លួន រួមមាន បន្លែង ដំឡូងមី ស្វាយចន្ទី ដើមកៅស៊ូ និង​ផលិតភាព​ក្នុង​ការ​ចិញ្ចឹមសត្វ​ ទៀតផង។

គម្រោងទាំងនេះ​ក៏បានជួយផងដែរដល់ការកសាង​ផ្លូវ ស្ពាន និង​ប្រព័ន្ធស្រោចស្រពខ្នាតតូចក្នុង​ជនបទ សាលារៀន មណ្ឌលសុខភាព និង​ផ្សារសហគមន៍។ គិតត្រឹម​ខែមិថុនា ឆ្នាំ​២០២០ គ្រួសារចំនួន ៣៣៦២ (ត្រូវ​នឹង​៧៦%) បានទទួលប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិដីហើយក្រោយពីទទួលបាន​ដីធ្លីសម្រាប់ប្រើប្រាស់។ គ្រួសារ​ដែល​នៅសេសសល់ នឹងទទួល​បាន​ប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិដីធ្លី​នៅ​ក្នុង​ឆ្នាំ​២០២១។

ពីនេះទៅមុខ ក្រុមគម្រោងបាន​រៀបចំយុទ្ធសាស្ត្រ​បញ្ចប់គម្រោង​ ដោយ​ធ្វើ​យ៉ាងណា​ធានា​ឱ្យ​ជោគជ័យ​និង​សមិទ្ធផលលេចធ្លោដែលសម្រេចបាននៅតាមគោលដៅគម្រោង មាននិរន្តរភាពបន្តទៅទៀត។ នៅក្នុងនោះរួមមាន​ការ​ផ្តល់​ប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិដីធ្លីដល់គ្រួសារដែលនៅសេសសល់ ​បង្កើតមូលនិធិអភិវឌ្ឍន៍សហគមន៍ ការផ្ទេរចំណេះធ្វើទៅឱ្យសហគមន៍ និង​ការលើកកម្ពស់​បណ្តាញតភ្ជាប់ជាមួយទីផ្សារ។

មកទល់ពេលនេះ មានសហករកសិកម្មចំនួនប្រាំបីហើយដែលត្រូវ​បាន​បង្កើតឡើង ហើយក្នុងនោះមានសហករពីរដែលបានចុះហត្ថលេខាកិច្ច​សន្យា​លក់ដំឡូងមីសរីរាង្គទៅឱ្យក្រុមហ៊ុន Cambodian Agriculture Cooperative Corporation PLC.។

ឯកឧត្តម បណ្ឌិត រដ្ឋ ហុក ប្រធានគម្រោង LASED II និង​ជាអនុរដ្ឋលេខាធិការ​ក្រសួង​គ្រប់​គ្រងដែនដី នគរូបនីយកម្ម និង​សំណង់ មាន​ប្រសាសន៍ថា៖ “តាមរយៈជំនួយរបស់គម្រោងនេះ ជីវភាព​របស់​អ្នក​ស្រុក​បានកែប្រែប្រសើរឡើងតាំងពីឆ្នាំដំបូងមក។ ឥឡូវនេះ​ពួកគេបានចាប់ផ្តើម​ប្រមូលផលដំណាំ ដូចជា​កៅស៊ូ និង​គ្រាប់ស្វាយចន្ទី ហើយ​មានច្រើនណាស់ដែលបានសង់ផ្ទះធំជាងមុន ក្នុងនោះមានទាំងផ្ទះថ្មផង។ ខ្ញុំមានជំនឿថា ពួកគាត់នឹងមិន​ដើរចោលដីរបស់ខ្លួនទេ តែនឹងខិតខំប្រើប្រាស់ដីធ្លីនេះដើម្បីធ្វើ​ឱ្យជីវភាព​កាន់តែប្រសើរឡើងថែមទៀត”។

ឯកឧត្តម បណ្ឌិត រដ្ឋ ហុក ប្រធានគម្រោង LASED II និង​ជាអនុរដ្ឋលេខាធិការ​ក្រសួងរៀបចំ​ដែនដី នគរូបនីយកម្ម និង​សំណង់ មាន​ប្រសាសន៍ថា៖ “តាមរយៈជំនួយរបស់គម្រោងនេះ ជីវភាព​របស់​អ្នក​ស្រុក​បានកែប្រែប្រសើរឡើងតាំងពីឆ្នាំដំបូងមក។ ឥឡូវនេះ​ពួកគេបានចាប់ផ្តើម​ប្រមូលផលដំណាំ ដូចជា​កៅស៊ូ និង​គ្រាប់ស្វាយចន្ទី ហើយ​មានច្រើនណាស់ដែលបានសង់ផ្ទះធំជាងមុន ក្នុងនោះមានទាំងផ្ទះថ្មផង។ ខ្ញុំមានជំនឿថា ពួកគាត់នឹងមិន​ដើរចោលដីរបស់ខ្លួនទេ តែនឹងខិតខំប្រើប្រាស់ដីធ្លីនេះដើម្បីធ្វើ​ឱ្យជីវភាព​កាន់តែប្រសើរឡើងថែមទៀត”។

ជាការ​បញ្ជាក់​បន្ថែមទៅលើ​ប្រសាសន៍​របស់ ឯកឧត្តម រដ្ឋ​ ហុក អ្នកស្រី នាង ឈឿន អាយុ ៥៤ឆ្នាំ ដែល​ជា​អ្នក​ទទួលផលគម្រោងម្នាក់​នៅ​ឃុំ​ព្រែ​ធំ ឃុំរស្មីសាមគ្គី ស្រុកឱរ៉ាល​ ខេត្តកំពង់ស្ពឺ មានប្រសាសន៍ថា៖ “យើងធ្លាប់តែរស់នៅក្នុងអតីតកាលដែលយើងគ្មានអាហារគ្រប់គ្រាន់ហូប គ្មានដីសម្រាប់ដាំដុះ។ យើង​ផ្លាស់ពីមួយកន្លែងទៅមួយកន្លែងទៀតដើម្បីលក់ពលកម្មដើម្បីរស់។ នេះ​ជាឱកាសលើកទីពីរនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកយើង ហើយខ្ញុំមិន​ចង់បាត់បង់ដីធ្លីម្តងទៀតទេ។”




Api
Api