ក្នុងរយៈពេលពីរទសវត្សរ៍កន្លងមកនេះ ប្រទេសកម្ពុជាបានឆ្លងកាត់ការផ្លាស់ប្តូរដ៏សំខាន់មួយ ឆ្ពោះទៅទទួលបានឋានៈជាប្រទេសមានប្រាក់ចំណូលមធ្យមកម្រិតទាបនៅក្នុងឆ្នាំ២០១៥។ ថ្នាក់ដឹកនាំប្រទេសសង្ឃឹមថាប្រទេសនឹងទទួលបានឋានៈប្រាក់ចំណូលមធ្យមខ្ពស់ក្នុងឆ្នាំ២០៣០។ ដោយមានការនាំចេញសំលៀកបំពាក់ និងវិស័យទេសចរណ៍នាំមុខ សេដ្ឋកិច្ចរបស់កម្ពុជា បានរក្សាកំណើនជាមធ្យមក្នុងអត្រា ៧,៧% រវាងឆ្នាំ១៩៩៥ និងឆ្នាំ២០១៨ ដែលធ្វើឱ្យប្រទេសនេះស្ថិតក្នុងចំណោមប្រទេសមានសេដ្ឋកិច្ចលូតលាស់លឿនបំផុតនៅលើពិភពលោក។ ក្នុងឆ្នាំ២០១៨ នៅពេលដែលតម្រូវការលើសាកលលោកបានឈានដល់កម្រិតកំពូល កំណើនសេដ្ឋកិច្ចរបស់កម្ពុជាត្រូវបានគេប៉ាន់ប្រមាណថានៅមាន ៧,៥% បើប្រៀបទៅនឹង ៧% នៅក្នុងឆ្នាំ២០១៧ ហើយត្រូវបានគេរំពឹងទុកថានឹងនៅតែមានភាពស្វាហាប់រឹងមាំក្នុង រយៈពេលមធ្យម តទៅមុខទៀត។
ភាពក្រីក្រនៅតែបន្តធ្លាក់ចុះនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ យោងតាមការប៉ាន់ប្រមាណជាផ្លូវការ ក្នុងឆ្នាំ២០១៤ អត្រាភាពក្រីក្រធ្លាក់មកនៅត្រឹម១៣,៥% ធៀបនឹង ៤៧,៨%ក្នុងឆ្នាំ២០០៧។ ប្រហែល៩០% នៃជនក្រីក្ររស់នៅតាមទីជនបទ។ នៅពេលដែលប្រទេសកម្ពុជាសម្រេចបានគោលដៅអភិវឌ្ឍន៍សហស្សវត្សរ៍ក្នុងការកាត់បន្ថយភាពក្រីក្របានពាក់កណ្តាលនៅឆ្នាំ២០០៩ គ្រួសារភាគច្រើនបានរួចផុតពីភាពក្រីក្រមែនប៉ុន្តែរួចទាំងប្រផិតប្រផើយ។ ប្រជាជនចំនួនប្រមាណជា ៤,៥លាននាក់ ស្ថិតនៅកៀកបន្ទាត់ក្រីក្រដដែល ធ្វើឱ្យពួកគេងាយរងគ្រោះនឹងធ្លាក់ចូលក្នុងភាពក្រីក្រវិញ នៅពេលណាពួកគេត្រូវប្រឈមទៅនឹងវិបត្តិ សេដ្ឋកិច្ច និងវិបត្ដិពីខាងក្រៅផ្សេងទៀត។
វិស័យសុខាភិបាល និងវិស័យអប់រំបន្តនៅតែជាបញ្ហាប្រឈមធំ និងជាអាទិភាពរបស់ការអភិវឌ្ឍសម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា។
ប្រទេសកម្ពុជាសម្រេចបានការរីកចម្រើនគួរឱ្យកត់សម្គាល់នៅក្នុងការកែលម្អសុខភាពមាតា និងទារក ការអភិវឌ្ឍកុមារតូច និងការអប់រំកម្រិតបឋមសិក្សានៅតាមជនបទ។ អត្រាមរណភាពមាតាក្នុងចំណោម ១០ម៉ឺនកំណើតរស់ បានធ្លាក់ចុះពី៤៧២នាក់ នៅក្នុងឆ្នាំ២០០៥ មកនៅត្រឹម១៧០នាក់ ក្នុងឆ្នាំ២០១៤ អត្រាស្លាប់របស់កុមារអាយុក្រោម៥ឆ្នាំ បានថយចុះពី៨៣នាក់ក្នុង១០០០កំណើតរស់ ក្នុងឆ្នាំ២០០៥ មកនៅត្រឹម៣៥នាក់ក្នុង១០០០កំណើតរស់ ក្នុងឆ្នាំ២០១៤ ហើយអត្រាមរណភាពទារកថយចុះពី៦៦នាក់ក្នុង១០០០កំណើតរស់ នៅឆ្នាំ២០០៥ មកនៅត្រឹម២៨នាក់ក្នុង១០០០កំណើតរស់ នៅឆ្នាំ២០១៤។
ទោះបីជាវិស័យសុខាភិបាល និងវិស័យអប់រំសម្រេចបានវឌ្ឍនភាពល្អជាងមុនក៏ដោយ សូចនាករស្តីពីការអភិវឌ្ឍមូលធនមនុស្សនៅមានភាពយឺតយ៉ាវនៅឡើយ។ ឧទាហរណ៍ កុមារម្នាក់ដែលកើតក្នុងថ្ងៃនេះនៅប្រទេសកម្ពុជា នឹងក្លាយជាមនុស្សពេញវ័យមានផលិតភាពផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចបានត្រឹមកម្រិត៤៩%ប៉ុណ្ណោះ នោះប្រសិនបើគេបានទទួលការអប់រំពេញលេញ មានសុខភាពល្អ និងទទួលបានអាហារូបត្ថម្ភត្រឹមត្រូវកាលនៅក្នុងវ័យកុមារភាព។ កុមារម្នាក់ក្នុងចំណោមបីនាក់ក្រោមអាយុប្រាំឆ្នាំមានជំងឺក្រិសឬក្រិន ហើយមានតែ៣៦%នៃកុមារអាយុពីបីឆ្នាំទៅប្រាំឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ដែលទទួលបានការអប់រំកម្រិតមត្តេយ្យ។
ការអង្កេតប្រជាសាស្ត្រ និងសុខភាពរបស់កម្ពុជានៅឆ្នាំ២០១៤ បង្ហាញឱ្យឃើញថា ៣២% (ឬប្រហែល៥សែននាក់) នៃកុមារអាយុក្រោមប្រាំឆ្នាំមានជំងឺក្រិស។ ខណៈដែលអត្រាសុទ្ធនៃការចូលរៀននៅកម្រិតបឋមសិក្សាបានកើនពី៨២%ក្នុងឆ្នាំ១៩៩៧ ដល់៩៧%ក្នុងឆ្នាំ២០១៦ អត្រានៃការរៀនចប់កម្រិតមធ្យមសិក្សាចំណេះទូទៅក្នុងឆ្នាំ២០១៧ មានត្រឹមតែ៥៧%ទេ ដែលជាអត្រាមួយទាបជាងអត្រាមធ្យមសម្រាប់បណ្តាប្រទេសមានចំណូលមធ្យមទាបទៅទៀត។ គិតត្រឹមឆ្នាំ២០១៥ ២៥%នៃចំនួនប្រជាជនកម្ពុជា (ស្មើ ៣,៨លាននាក់) គ្មានលទ្ធភាពទទួលបានទឹកស្អាតនៅឡើយទេ ហើយ៤៤% (ស្មើ ៦,៨លាននាក់) ក៏គ្មានលទ្ធភាពទទួលបានសេវាបង្គន់អនាម័យដែរ។
ការកែទម្រង់សំខាន់ៗគឺជាភាពចាំបាច់ដើម្បីឱ្យកម្ពុជាអាចរក្សាបានកំណើនសេដ្ឋកិច្ចដែលជួយដល់ជនក្រីក្រ លើកស្ទួយភាពប្រកួតប្រជែងរបស់ប្រទេស គ្រប់គ្រងសម្បត្តិធនធានធម្មជាតិឱ្យមានចីរភាព និងកែលម្អឱ្យកាន់តែប្រសើរឡើងនូវគុណភាពនិងលទ្ធភាពរបស់ពលរដ្ឋក្នុងការទទួលបានសេវាសាធារណៈ។ ប្រទេសកម្ពុជានៅតែបន្តជួបការខ្វះខាតខ្លាំងក្នុងផ្នែកហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ហើយនឹងទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ច្រើនពីការតភ្ជាប់បណ្តាញគមនាគមន៍កាន់តែទូលំទូលាយជាងមុន អាស្រ័យហេតុនេះការវិនិយោគទៅលើហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធនៅទីជនបទនិងទីប្រជុំជន គឺជារឿងមួយសំខាន់ខ្លាំងណាស់។ ការបន្តធ្វើពិពិធកម្មសេដ្ឋកិច្ចនឹងតម្រូវឱ្យមានការលើកស្ទួយសហគ្រិនភាព ពង្រីកការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាថ្មីៗ និងកសាងជំនាញថ្មីៗដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងភាពចំាំបាច់របស់ទីផ្សារពលកម្មថ្មីដែលកំពុងលេចមុខឡើង។ ស្ថាប័នសាធារណដែលមានគណនេយ្យភាពនិងដែលរហ័សរហួន ក៏ជារឿងមួយទៀតមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងដែរដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងតម្រូវការដែលមានការវិវត្តឥតឈប់ឈរ របស់ពលរដ្ឋ និងរបស់វិស័យឯកជន។ ហើយគុណភាពរបស់មូលធនមនុស្សកាន់តែមានសារៈសំខាន់បំផុតលើសអ្វីៗទាំងអស់ ដើម្បីកម្ពុជាឈានទៅសម្រេចគោលដៅប្រកបដោយមហិច្ឆតារបស់ខ្លួនក្នុងការប្រែក្លាយប្រទេសឱ្យទៅជាសេដ្ឋកិច្ចមានចំណូលមធ្យមត្រឹមឆ្នាំ២០៣០។
