ទីក្រុងបាងកក ថ្ងៃទី២៤ ខែមេសា ឆ្នាំ២០១៩ – កំណើនសេដ្ឋកិច្ចនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីបូព៌ានិងប៉ាស៊ីហ្វ៊ិកដែលកំពុងអភិវឌ្ឍ ត្រូវបានគន់គូរថានឹងថមថយសន្ទុះធ្លាក់មកនៅត្រឹម ៦ភាគរយ ក្នុងឆ្នាំ២០១៩ និងឆ្នាំ២០២០ ប្រៀបទៅនឹង៦,៣ភាគរយក្នុងឆ្នាំ២០១៨ ដោយសារតែបញ្ហាប្រឈមដែលសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោកកំពុងជួបប្រទះ និងការដាក់ចេញគោលនយោបាយដោយរដ្ឋាភិបាលចិនក្នុងការបន្ថយល្បឿនជាជំហានៗនូវកំណើនសេដ្ឋកិច្ច កន្លងមក។ យ៉ាងណាក៏ដោយ បណ្តាសេដ្ឋកិច្ចនៅក្នុងតំបន់នេះបានប្រឹងជម្នះផុតពីស្ថានភាពផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងរហ័សរបស់ផ្សារហិរញ្ញវត្ថុក្នុងឆ្នាំ២០១៨ បានល្អគួរសម ដោយសារតែមានក្របខណ្ឌគោលនយោបាយប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព និងគោលការណ៍គ្រឹះរឹងមាំ ដែលក្នុងនោះរួមមាន សេដ្ឋកិច្ចដែលមានសមាសភាគសម្បូរបែប អត្រាប្តូរប្រាក់មានលក្ខណៈបត់បែនបាន និងគោលនយោបាយគាំទ្រដ៏រឹងប៉ឹង។
ក្នុងខណៈដែលគោលនយោបាយផ្នែកពាណិជ្ជកម្មលែងសូវមានភាពស្រពេចស្រពិលដូចមុនបន្តិចមែន កម្រិតពាណិជ្ជកម្មទូទាំងសកលលោកទំនងជានឹងមានរក្សាសភាពមធ្យមដដែល នេះបើយោងតាមរបាយការណ៍ ការគ្រប់គ្រងបញ្ហាប្រឈម (Managing Headwinds) ការបោះពុម្ពផ្សាយខែមេសា ឆ្នាំ២០១៩ របស់ធនាគាពិភពលោកនិងការធ្វើបច្ចុប្បន្នភាពសេដ្ឋកិច្ចតំបន់អាស៊ីបូព៌ានិងប៉ាស៊ីហ្វ៊ិក ដែលត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយនៅថ្ងៃនេះ។ របាយការណ៍បន្ថែមទៀតថា នៅក្នុងភាគច្រើននៃតំប់នេះ តម្រូវការក្នុងស្រុកនៅតែរក្សាបានភាពរឹងមាំនៅឡើយ ដែលជួយសម្រាលបានខ្លះនូវការប៉ះទង្គិចបណ្តាលមកពីការធ្លាក់ចុះនៃការនាំចូល។
លោកស្រី វិចតូរីយ៉ា ក្វាក្វា អនុប្រធានធនាគារពិភពលោកទទួលបន្ទុកតំបន់អាស៊ីបូព៌ានិងប៉ាស៊ីហ្វ៊ិក មានប្រសាសន៍ថា៖ «កំណើនសេដ្ឋកិច្ចមានភាពធន់របស់តំបន់នេះគួរតែជួយកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រ ដែលបានធ្លាក់មកនៅកម្រិតទាបរួចទៅហើយក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្ត ឱ្យមកនៅកាន់តែទាបថែមទៀត។ តាមពិតទៅ យើងរំពឹងទុកថា នៅត្រឹមឆ្នាំ២០២១ ភាពក្រីក្រធ្ងន់ធ្ងរនឹងធ្លាក់ច្រើនមកនៅក្រោម ៣ភាគរយ។» លោកស្រីមានប្រសាសន៍បន្តទៀតថា៖ «យ៉ាងណាក៏ដោយ ស្របពេលគ្នានេះ ពលរដ្ឋប្រហែល ៥០០លាននាក់ក្នុងតំបន់នេះនៅតែបន្តខ្វះសន្តិសុខផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច ហើយប្រឈមនឹងហានិភ័យដែលងាយធ្លាក់ចុះទៅក្នុងភាពក្រីក្រវិញ ត្រង់នេះជាការក្រើនរំឭកសំខាន់មួយអំពីទំហំនៃបញ្ហាប្រឈមដែលមានចំពោះអ្នកធ្វើគោលនយោបាយនៅតាមប្រទេសនីមួយៗ។»
នៅប្រទេសចិន ការបន្ថយល្បឿនកំណើនសេដ្ឋកិច្ចតាមការកំណត់របស់គោលនយោបាយរដ្ឋាភិបាល នឹងធ្វើឱ្យកំណើនធ្លាក់ចុះមកនៅត្រឹម ៦,២ភាគរយ ក្នុងឆ្នាំ២០១៩ និងឆ្នាំ២០២០ ប្រៀបទៅនឹងអត្រា ៦,៦ភាគរយ ក្នុងឆ្នាំ២០១៨។ កំណើននៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី និងប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ត្រូវបានប៉ាន់ប្រមាណទុកថានឹងគ្មានការប្រែប្រួលទេក្នុងឆ្នាំ២០១៩ ប៉ុន្តែអត្រាកំណើននៅប្រទេសថៃ និងប្រទេសវៀតណាម ត្រូវបានគេរំពឹងទុកថានឹងថមថយចុះបន្តិចវិញក្នុងឆ្នាំនេះ។ នៅប្រទេសហ្វ៊ីលិពីន ភាពយឺតយ៉ាវក្នុងការអនុម័តថវិកាជាតិសម្រាប់ឆ្នាំ២០១៩ ត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងជះឥទ្ធិពលទៅលើកំណើនរបស់ផលិតផលក្នុងស្រុបសរុប (ផ.ស.ស) ក្នុងឆ្នាំនេះ ប៉ុន្តែកំណើនត្រូវបានរំពឹងទុកថានឹងងើបឡើងនៅក្នុងឆ្នាំ២០២០។
សម្រាប់បណ្តាប្រទេសមានទំហំសេដ្ឋកិច្ចតូចជាងក្នុងតំបន់អាស៊ីបូព៌ានិងប៉ាស៊ីហ្វ៊ិក ទស្សនវិស័យសម្រាប់កំណើននឹងនៅតែបន្តមានភាពអនុគ្រោះ។ គម្រោងសាងសង់ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធធំៗត្រូវបានគេរំពឹងទុកថានឹងបង្កើនល្បឿនកំណើនសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសឡាវ និងម៉ុងហ្គោលី។ នៅប្រទេសកម្ពុជា កំណើនត្រូវបានគេគន់គូរទុកថានឹងបន្តមានលក្ខណៈស្វាហាប់ តែក្នុងជំហានមួយយឺតជាងនៅក្នុងឆ្នាំ២០១៨បន្តិច ដោយសារតែទីផ្សារក្រៅប្រទេសមានតម្រូវការទាបជាងការរំពឹងទុក។ គោលនយោបាយពង្រីកផ្នែកសារពើពន្ធត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងជំរុញឱ្យប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ាទទួលបានកំណើនសេដ្ឋកិច្ចថែមទៀត ក្នុងរយៈពេលខ្លី ជាមួយគ្នានោះដែរ កំណែទម្រង់ហិរញ្ញវត្ថុថ្មីៗនេះត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងជួយឱ្យមានកំណើនក្នុងរយៈពេលមធ្យម។ នៅប្រទេស ប៉ាពួ នូហ្គីណេ កំណើនត្រូវបានរំពឹងទុកថានឹងមាននិន្នាការងើបឡើង បន្ទាប់ពីសេដ្ឋកិច្ចរើបខ្លួនឡើងវិញបន្ទាប់ពីមានគ្រោះមហន្តរាយរញ្ជួយដីក្នុងឆ្នាំ២០១៨។ នៅប្រទេស ហ្វ៊ីជី កំណើនត្រូវបានប៉ាន់ទុកថានឹងបន្តកើនឡើង ប៉ុន្តែទំនងជាក្នុងជំហានមិនសូវរហ័សរហួនដូចមុនទេ ដោយសារថាកិច្ចប្រឹងប្រែងជិតចូលដល់ទីបញ្ចប់ហើយនៅក្នុងការកសាងឡើងវិញក្រោយពីរងការខូចខាតដោយសារខ្យល់ព្យុះស៊ីក្លូន។
លោក អេនឌ្រូ ម៉េសុន នាយកស្តីទីផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចរបស់ធនាគារពិភពលោកទទួលបន្ទុកតំបន់អាស៊ីបូព៌ានិងប៉ាស៊ីហ្វ៊ិក មានប្រសាសន៍ថា៖ «ខណៈដែលចក្ខុវិស័យសេដ្ឋកិច្ចសម្រាប់តំបន់អាស៊ីបូព៌ានិងប៉ាស៊ីហ្វ៊ិកជារួមនៅតែបន្តមានភាពវិជ្ជមានក៏ពិតមែន សំខាន់គេត្រូវទទួលស្គាល់ថាតំបន់នេះបន្តប្រឈមមុខទៅនឹងសម្ពាធកាន់តែច្រើនឡើងដែលចាប់មានតាំងពីឆ្នាំ២០១៨ មកម្ល៉េះ ដែលនឹងអាចនៅតែជះផលមិនល្អទៅលើសេដ្ឋកិច្ច។ ភាពមិនប្រាកដប្រជាដែលបន្តមាន បណ្តាលមកពីកត្តានានា រួមមានការថមថយល្បឿនសេដ្ឋកិច្ចក្នុងបណ្តាប្រទេសជឿនលឿន លទ្ធភាពដែលការបន្ថយល្បឿនសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសចិនកើតឡើងរហ័សជាងការរំពឹងទុកទៅទៀត និងភាពតានតឹងផ្នែកពាណិជ្ជកម្មដែលមិនទាន់ដោះស្រាយរួច។» លោកមានប្រសាសន៍ថែមទៀតថា៖ «បញ្ហាប្រឈមដែលកំពុងកើនមានទាំងប៉ុន្មាន ចាំបាច់ត្រូវតែមានការគ្រប់គ្រងឱ្យបានស្វាហាប់បំផុត។»
របាយការណ៍នេះរៀបរាប់លម្អិតនូវវិធានការឆ្លើយតបក្នុងរយៈពេលខ្លី និងរយៈពេលវែង សម្រាប់ជម្នះហានិភ័យដែលនៅមាន។ សម្រាប់រយៈពេលខ្លី របាយការណ៍ស្នើឱ្យពង្រឹងកញ្ចប់ថវិកាគាំទ្រដែលត្រូវបានរួញតូចជាងមុន រាប់ទាំងការបំពេញឡើងវិញនូវទុនបម្រុងអន្តរជាតិដែលត្រូវបានដកយកមកប្រើសម្រាប់គ្រប់គ្រងអត្រាប្តូរប្រាក់ឡើងចុះក្នុងឆ្នាំ២០១៨។ គោលនយោបាយរូបិយវត្ថុក៏ប្រហែលជាចាំបាច់ត្រូវធ្វើការកែសម្រួលផងដែរ ដើម្បីឱ្យវារក្សាបានអព្យាក្រិតភាព នៅពេលដែលលែងសូវមានហានិភ័យនៃការហូរទុនចេញទៅក្រៅប្រទេស។ របាយការណ៍បានរំលេចដែរនូវសារៈសំខាន់ក្នុងការបន្តធ្វើកំណែទម្រង់ជារចនាសម្ព័ន្ធក្នុងរយៈពេលមធ្យម ដើម្បីបង្កើនផលិតភាព ជំរុញភាពប្រកួតប្រជែងឱ្យខ្លាំងក្លាឡើង បង្កើតឱកាសឱ្យកាន់តែប្រសើរឡើងសម្រាប់វិស័យឯកជន និងពង្រឹងមូលធនមនុស្សក្នុងប្រទេស។
របាយការណ៍ធ្វើទឡ្ហីករណ៍ថា ប្រពលភាពរបស់ហានិភ័យមួយចំនួនក៏រំលេចឱ្យឃើញផងដែរនូវភាពចាំបាច់ក្នុងការបន្តធ្វើការវិនិយោគទៅលើជំនួយឧបត្ថម្ភផ្នែកសង្គមកិច្ច និងកម្មវិធីធានារ៉ាប់រង ដើម្បីការពារពលរដ្ឋដែលងាយរងគ្រោះបំផុត។ បច្ចុប្បន្ននេះ តំបន់អាស៊ីបូព៌ានិងប៉ាស៊ីហ្វ៊ិកដែលកំពុងអភិវឌ្ឍ មានអត្រាគ្របដណ្តប់របស់ជំនួយផ្នែកសង្គមកិច្ចទាបជាងគេក្នុងចំណោមពលរដ្ឋ២០ភាគរយដែលក្រីក្របំផុត បើប្រៀបទៅនឹងតំបន់កំពុងអភិវឌ្ឍដទៃទៀត។
របាយការណ៍ក៏បានធ្វើការសង្កត់ធ្ងន់ដែរលើសារសំខាន់សម្រាប់បណ្តាប្រទេសកោះក្នុងតំបន់ប៉ាស៊ីហ្វ៊ិក ធ្វើយ៉ាងណារក្សាឱ្យបាននូវចីរភាពបំណុល តាមរយៈការគ្រប់គ្រងបំណុលឱ្យបានល្អ គុណភាពការចំណាយ និងកសាងឡើងនូវលំហសារពើពន្ធមួយ។ ក្នុងខណៈដែលបំណុលសាធារណៈនៃបណ្តាប្រទេសកោះក្នុងតំបន់ប៉ាស៊ីហ្វ៊ិកនៅមានកម្រិតទាបគួរសមនៅឡើយ កត្តារចនាសម្ព័ន្ធ ដូចជាទស្សនវិស័យកំណើនសេដ្ឋកិច្ចមធ្យមក្នុងរយៈពេលខ្លី ភាពរងគ្រោះខ្ពស់ដោយសារគ្រោះមហន្តរាយធម្មជាតិ និងថ្លៃចំណាយខ្ពស់សម្រាប់សេវាសាធារណៈនិងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ បានដាក់ឲ្យប្រទេសទាំងនោះងាយមានហានិភ័យខ្ពស់ដោយសារបន្ទុកបំណុល។
